Blonde goes back to Belgium

Van de Andamaanse zee trokken we met de bus naar de Golf van Thailand, naar het eiland Ko Pha Ngan. Daar mochten we genieten van het meerdaagse Thaïse nieuwjaarsfestival, Songkran. Tuinslangen, waterpistolen, hele emmers water... Het droog houden tot op de luchthaven, geen denken aan!

Lankaanse bodem opnieuw. Op de planning: afscheidsfeestjes en -dinners.
Zo fijn het was om frietjes te bakken voor de kindjes in de schooltjes en zo fijn het was om al de collega's nog eens terug te zien, zo triestig was het om afscheid te nemen. 'Come back again' was al wat de klok sloeg, maar op die moment reageer je daarop met gemengde gevoelens...

Wat ik achterlaat zijn situaties die het binnenste van een mens diep raken of soms irritatie opwekken; kinderen die zusjes of broertjes een hele dag op de arm dragen, wonden die steriliteit vereisen maar het niet krijgen, kinderen die geen schoenen hebben, een regering die niet wil inzien dat een minderheidsgroep er op zoveel vlakken tussenuit valt, worden volgepropt met eten ook al heb je genoeg, niet kunnen denken op lange termijn...

Wat ik meeneem zijn herinneringen, die blijven voor het leven: de alledaagse lach, de warme welkom bij families thuis, kinderen die niet oordelen over waar je vandaan komt, een leven zo dicht bij de natuur, een familie vormen als je echte ver weg is, allerlei ongelofelijk verse fruitsoorten kunnen eten, ...

Toch,
- na meer dan 3000 blog views, uit meer dan tien verschillende landen
- na meer dan 500 uren op het openbaar vervoer
- na drie tubes tandpasta
- na 400 ml after-sun
- na kiiiiiiiilo's rijst en delicieuze curry's
- na miljoen keren de vraag 'Where?'
- na één gsm
- na drie fantastische rondreizen
- na 1125 uren onder een muskietennet
- na zo'n 30 keer Skypen
- na meer dan 100 bananen
- na één vierde van één chilipeper
- na zes paar lenzen
- na vijftig keer manuele wasmachine spelen
- na twee paar schoenen
- ...
is het tijd om naar huis te gaan.


Dikke merci aan mama en papa, broer en zus & al zij die er op één of andere manier bij betrokken waren!

Dag Sri Lanka, hallo België !

Across the ocean

Impulsiviteit alom. Ik krijg er niet genoeg van!

Dus belandde ik samen met Eva in Thailand!

Een goede -stoefen in het openbaar is niet zo mooi, dus doe ik dit maar niet; al zou 'subliem' best passend zijn...- evaluatie wat mijn werk in het ziekenhuis betreft, maakte de take-off met Sri Lankan Airlines vrij gemakkelijk. De drie uurtjes op het vliegtuig deed ons opnieuw in een andere tijdzone belanden; net nu ik een uurtje had ingehaald met de zomertijd, verleng ik dit weer met anderhalf uur. Wat de teller op vijf brengt.

Bangkok -wereldrecordhouder voor de langste plaatsnaam- dompelde ons onmiddellijk onder in een totaal andere cultuur dan Sri Lanka. In het begin was dit zelfs wat beangstigend: waar waren die vriendelijke Sri Lankanen naar toe? Het vroeg wat tijd om te wennen, dus namen we de fiets om Bangkok -aan de linkerkant van de baan- te verkennen: de Grand Palace, Chinatown, locale marktjes -om letterlijk, maar aangenaam verloren in te lopen-, ...

Bangkok lieten we achter ons, om de bus te nemen naar Phuket. We zwommen in de Andamaanse zee en aten er ons eerste koffiekoek in vijf en een halve maand! Culinair genot.
Voor zij -hopelijk al mijn dierbare lezers- die zich negen jaar geleden herinneren: enkel de borden die de landinwaardse vluchtroute aangeven, tonen dat er ooit een tsunami is gepasseerd. Al het harde werk voor de heropbouw, loont de moeite: toeristen zijn massaal vertegenwoordigd!

Volgende bestemming was Krabi, waar ik na een fantastische dag -verschillende eilanden in de buurt van Ko Phi Phi heb bezocht- dit blogbericht schrijf.


Het is een tijdje stil geweest -"excoesie"-, maar er wordt levenservaring opgedaan!