Een blogupdate; hetgeen zichzelf definieert als een
‘regelmatige update’. Ik weet het, mijn update is beschamend lang geleden...
... Maar hier is ie dan!
Krampjes, dagelijkse kost, nummer één. Lang leve een
Westerse toilet! Muggenbeten, dagelijkse kost, de rode editie. Lang leve Deet
en een muskietennet! Zweteeeeen, dagelijkse kost, nummer drie. Lang leve een koude
douche! Toeterende tuk-tuks, dagelijkse kost, de gele editie. Lang leve een
stille tea estate! Starende ogen, dagelijkse kost, nummer vijf, lang leve de
toeristische plaatsen!
Let's go girls!
Dat het een ander leven is hier, moet ik jullie eigenlijk
niet meer vertellen. Maar laat mij een gewone dag uit mijn Sri Lankaanse leven
schetsen, dan klinkt dat als volgt:
De eerste wekker loopt af rond 6h30, maar de snooze-knop is
snel gevonden. Zeker omdat de haan dan al drie kwartier aan het kraaien is… De
laatste spontane wekker is wanneer de kindjes rond 6h50 aankomen op school. Wat
we dan horen zijn de rieten veegborstels waarmee zij de schoolomgeving vegen.
Een ‘goeiemorgen’ aan ‘aka’ (‘oudere zus’) en ‘nangi’ (‘jongere zus’) en dan
volgt een badkamermoment en een ontbijt, bestaande uit een melkske -uiteraard,
hoor ik enkelen van jullie denken-, gemaakt met gekookt water en melkpoeder, en
brood, met smeerkaas of confituur. Rond 7h20 stap ik de deur uit, hoor ik al
héél soms ‘Good morning, nurse’, passeer ik de heerlijke geuren van de
theefabriek, trotseer ik alle kijkende ogen en neem ik de bus richting
Akuressa. Ik betaal 13 roepies, zit zo’n 13 minuten op de bus en kom dan aan in
het District Hospital.
Met een handtekening bevestig ik mijn aanwezigheid en trek
dan mijn uniform aan. Met basis-basis-voorzieningen begint de zorg voor de
patiënten: met een medicatiekar, een thermometer en een dossier gaan we de
bijna tegen elkaar geplakte bedden van de dienst af (gemiddeld 20 bedden per
dienst, maar deze zijn vaak niet allemaal gevuld). Rond 9h halen de
verpleegkundigen hun ontbijt -een kleurrijke combinatie van rijst, groenten en
vis/vlees/soyameat- boven en beginnen ze te delen; een gewoonte waar ik aan
moest wennen, maar welke ik nu eigenlijk heel mooi vind. Er volgt nog een ward
round van de dokter, waarna wij het ontslag van de patiënten verzorgen en de orders
van de dokters uitvoeren; en een tea time, met ‘waddé’ (Sri Lankaanse
specialiteit) en zoetigheid.
Om 13h zit mijn werkdag erop en ga ik nog dag zeggen aan
iedereen. Ik neem de bus huiswaarts, weet zeker dat heel Morawaka weet dat ik
de tea estate opgelopen ben en vind de teachers in de school. Ik blijf daar nog
wat hangen en eet soms mee de lunch. In ons huisje zet ik eerste alle houten
luikjes en deuren open om te verluchten. Om 14h55 hoor ik de ‘bel’, hoor ik het
zingen van de ‘peli’ (alle kindjes staan op een rijtje en bidden en zingen het
volkslied) en om 15h komen de teachers thuis.
’s Avonds ben ik ofwel te vinden in de dispensary van de
dokter of wordt de avond gevuld met muziek luisteren, taken maken, lezen,
dagboek schrijven, foto’s kijken, film kijken, … Als avondeten zijn er noedels,
rice and curries, roti’s … of één van die lekkere Sri Lankaanse gerechten die
Suneeta voor ons klaarmaakt!
Een typisch Sri Lankaanse maaltijd
Ondertussen zijn alle problemen met mijn werktoelating van
de baan en hebben we onze docente Kris en reisgenoot Emiel op bezoek gehad.
Heel fijn een bekend gezicht te zien en onze impressies even op een rijtje te
zetten. Hiervoor reisden de Morawaka sisters met de trein af naar Kandy, de
culturele hoofdstad van Sri Lanka, om na acht uur een heel ander Sri Lanka te
ervaren: een bezige stad -waar de stalletjeshouders ons om de vijf meter wel iets
proberen te verkopen-. We bezochten de projecten van onze medestudenten: Women
Development Center, Daya Nivasa (tehuis voor andersvaliden meisjes en vrouwen)
en House Of Light (project voor thuisloze jongens, in Melsiripura). Onder de
indruk van zoveel mooie vrijwillige projecten, verlieten we Kandy; maar niet
voor lang.
Kandy, 's avonds
Overnachten in een klooster, Kandy
Het derde weekend van december genoten we met Ravi, zijn
familie, de ‘lamay’ en enkele vrienden van Kataragama. Een prachtig stuk Sri
Lanka, waar we een stuk of acht tempels bezochten -en dus ook evenveel wensen
deden-; waar we pauwen, kleurrijke bloemen, een krokodil, herten, everzwijnen
en een tree house* zagen; en waar we uitzichten zagen, om U tegen te zeggen.
*Een tree house is een hut gebouwd in een boom -ja, ja-, naast een huisje op de
grond. De bewoners van het huisje kunnen, wanneer de olifanten in een furie het
huisje komen vernielen, deze hut invluchten en hier wachten tot het weer veilig
is.
De mooiste vergezichten
Fruitkraampje
Kerstmis vierden we met iedereen samen in Kandy, bij de
gastvrije Steffi en Line; mét Secret Santa en een Vlaams kerstdiner, zoals het
hoort! Een fantastisch Skype-moment met de familie op het kerstfeest in België -waarvan
deze schattige snoetjes het bewijs zijn- was voor mij de kers op de taart! Voor
de eerste keer echt een heimwee gevoel!
Jolan!
Fie!
Floor, broer en Gust!
Jolan, Lou, Gust en Floor!
Goeiemorgen!
In de keuken bij Line en Steffi
Merry Christmas!
V.l.n.r. Wendy, Jesse, ik, Ine, Cathia, Joachim, Greet, Eva, Line, Steffi en Michaël
De dag erna vertrokken we voor een roadtrip naar Jaffna.
Hier wonen bijna alleen maar Tamils, is de voertaal Tamil, rijden er veel
locals met de fiets, zagen we prachtig uitgestrekte pattyfields, passeerden we
de ene legerbasis na de andere, zagen we nog niet-ontmijnde maar afgebakende
gebieden en zagen we veel overblijfselen van de 30 jaar durende oorlog. Wanneer
we onze vriendelijke chauffeurs Milroy en Jagath vragen om nog iets
noordelijker te rijden, komen we op het meest noordelijke punt van het eiland:
Point Pedro!
Nallur Kandaswamy Temple, Jaffna (Hindoeïstisch)
Gent in Sri Lanka!
Ruïnes in Jaffna
Florence Nightingale, de grondlegger van de verpleegkunde. Boek in Jaffna Public Library.
We trokken verder door naar Trincomalee, waar we het Pigeon
Island National Park bezochten. Een exotisch eilandje, enkel te bereiken per
boot -wil het net lukken dat het nogal ruige golven waren en we letterlijk van
ons stoeltje vlogen!-, omringd door koraalriffen die we al snorkelend tussen
zwartpuntvinhaaien ontdekten! Elk van ons heeft alle vier de ledematen nog,
inclusief de twintig aanhangsels, dus kunnen we besluiten dat deze niet zo
gevaarlijk waren.
Prachtige schelpen op het meest noordelijke punt
Een droogkast op reis!
Als volgende halte stond Arugambay op ons schema. Hét surfparadijs
van Sri Lanka; maar niet voor ons… Als weinig ervaren surfers konden we de
stevige golven niet bedwingen en eindigden we in het Base Hospital, met Eva aan
de monitor en aan een infuus! No worries, na 500cc Glucose is ze weer helemaal de
oude!
Eva & Julie, Arugambay
Veeeeeel
groetjes!
Maak kennis met Jefke, het heremietkreeftje
Van Arugambay vertrokken we nog eens voor een rit van zo’n
200 km, richting Unawatuna -met tussenstop in Dondra Head, het meest zuidelijke
punt van het land-. All dressed up, telden we -met vuurwerk, toeters en een
cocktail in de hand- af op het strand!
HAPPY NEW YEAR!
Het feestje -inclusief Desperados- dat erop volgde was niet
mis; zeker niet met Gotye en Stromae in de remix!
Eerste foto van 2014!
2 januari namen we afscheid van de Kandy-girls en
Melsiripura-aya, wat me een wrang gevoel gaf na zo’n zalige week samen! Maar
opnieuw werd ik -inclusief hun beste nieuwjaarswensen- warm onthaald op de
materniteit in het ziekenhuis!
Met verpleegster Gamage, op de materniteit
Countdown naar broer en Sofie!
Old Dutch Hospital, Colombo
Stress wegdrinken, met een smoothie!
Bindi, samen met de kindjes
Oranje koppeltje, Nilwala Tea Factory
Veeeeel liefs!
