Eyes wide open

Een blogupdate; hetgeen zichzelf definieert als een ‘regelmatige update’. Ik weet het, mijn update is beschamend lang geleden... 

... Maar hier is ie dan!

Krampjes, dagelijkse kost, nummer één. Lang leve een Westerse toilet! Muggenbeten, dagelijkse kost, de rode editie. Lang leve Deet en een muskietennet! Zweteeeeen, dagelijkse kost, nummer drie. Lang leve een koude douche! Toeterende tuk-tuks, dagelijkse kost, de gele editie. Lang leve een stille tea estate! Starende ogen, dagelijkse kost, nummer vijf, lang leve de toeristische plaatsen!

Let's go girls!

Dat het een ander leven is hier, moet ik jullie eigenlijk niet meer vertellen. Maar laat mij een gewone dag uit mijn Sri Lankaanse leven schetsen, dan klinkt dat als volgt:

De eerste wekker loopt af rond 6h30, maar de snooze-knop is snel gevonden. Zeker omdat de haan dan al drie kwartier aan het kraaien is… De laatste spontane wekker is wanneer de kindjes rond 6h50 aankomen op school. Wat we dan horen zijn de rieten veegborstels waarmee zij de schoolomgeving vegen. Een ‘goeiemorgen’ aan ‘aka’ (‘oudere zus’) en ‘nangi’ (‘jongere zus’) en dan volgt een badkamermoment en een ontbijt, bestaande uit een melkske -uiteraard, hoor ik enkelen van jullie denken-, gemaakt met gekookt water en melkpoeder, en brood, met smeerkaas of confituur. Rond 7h20 stap ik de deur uit, hoor ik al héél soms ‘Good morning, nurse’, passeer ik de heerlijke geuren van de theefabriek, trotseer ik alle kijkende ogen en neem ik de bus richting Akuressa. Ik betaal 13 roepies, zit zo’n 13 minuten op de bus en kom dan aan in het District Hospital.

Met een handtekening bevestig ik mijn aanwezigheid en trek dan mijn uniform aan. Met basis-basis-voorzieningen begint de zorg voor de patiënten: met een medicatiekar, een thermometer en een dossier gaan we de bijna tegen elkaar geplakte bedden van de dienst af (gemiddeld 20 bedden per dienst, maar deze zijn vaak niet allemaal gevuld). Rond 9h halen de verpleegkundigen hun ontbijt -een kleurrijke combinatie van rijst, groenten en vis/vlees/soyameat- boven en beginnen ze te delen; een gewoonte waar ik aan moest wennen, maar welke ik nu eigenlijk heel mooi vind. Er volgt nog een ward round van de dokter, waarna wij het ontslag van de patiënten verzorgen en de orders van de dokters uitvoeren; en een tea time, met ‘waddé’ (Sri Lankaanse specialiteit) en zoetigheid.

Om 13h zit mijn werkdag erop en ga ik nog dag zeggen aan iedereen. Ik neem de bus huiswaarts, weet zeker dat heel Morawaka weet dat ik de tea estate opgelopen ben en vind de teachers in de school. Ik blijf daar nog wat hangen en eet soms mee de lunch. In ons huisje zet ik eerste alle houten luikjes en deuren open om te verluchten. Om 14h55 hoor ik de ‘bel’, hoor ik het zingen van de ‘peli’ (alle kindjes staan op een rijtje en bidden en zingen het volkslied) en om 15h komen de teachers thuis.

’s Avonds ben ik ofwel te vinden in de dispensary van de dokter of wordt de avond gevuld met muziek luisteren, taken maken, lezen, dagboek schrijven, foto’s kijken, film kijken, … Als avondeten zijn er noedels, rice and curries, roti’s … of één van die lekkere Sri Lankaanse gerechten die Suneeta voor ons klaarmaakt!

Een typisch Sri Lankaanse maaltijd

Ondertussen zijn alle problemen met mijn werktoelating van de baan en hebben we onze docente Kris en reisgenoot Emiel op bezoek gehad. Heel fijn een bekend gezicht te zien en onze impressies even op een rijtje te zetten. Hiervoor reisden de Morawaka sisters met de trein af naar Kandy, de culturele hoofdstad van Sri Lanka, om na acht uur een heel ander Sri Lanka te ervaren: een bezige stad -waar de stalletjeshouders ons om de vijf meter wel iets proberen te verkopen-. We bezochten de projecten van onze medestudenten: Women Development Center, Daya Nivasa (tehuis voor andersvaliden meisjes en vrouwen) en House Of Light (project voor thuisloze jongens, in Melsiripura). Onder de indruk van zoveel mooie vrijwillige projecten, verlieten we Kandy; maar niet voor lang.

Kandy, 's avonds

Overnachten in een klooster, Kandy

Het derde weekend van december genoten we met Ravi, zijn familie, de ‘lamay’ en enkele vrienden van Kataragama. Een prachtig stuk Sri Lanka, waar we een stuk of acht tempels bezochten -en dus ook evenveel wensen deden-; waar we pauwen, kleurrijke bloemen, een krokodil, herten, everzwijnen en een tree house* zagen; en waar we uitzichten zagen, om U tegen te zeggen.
*Een tree house is een hut gebouwd in een boom -ja, ja-, naast een huisje op de grond. De bewoners van het huisje kunnen, wanneer de olifanten in een furie het huisje komen vernielen, deze hut invluchten en hier wachten tot het weer veilig is.

De mooiste vergezichten

Fruitkraampje

Kerstmis vierden we met iedereen samen in Kandy, bij de gastvrije Steffi en Line; mét Secret Santa en een Vlaams kerstdiner, zoals het hoort! Een fantastisch Skype-moment met de familie op het kerstfeest in België -waarvan deze schattige snoetjes het bewijs zijn- was voor mij de kers op de taart! Voor de eerste keer echt een heimwee gevoel!

 Jolan!

Fie!

Floor, broer en Gust!

Jolan, Lou, Gust en Floor!

Goeiemorgen!

In de keuken bij Line en Steffi

Merry Christmas!

V.l.n.r. Wendy, Jesse, ik, Ine, Cathia, Joachim, Greet, Eva, Line, Steffi en Michaël

De dag erna vertrokken we voor een roadtrip naar Jaffna. Hier wonen bijna alleen maar Tamils, is de voertaal Tamil, rijden er veel locals met de fiets, zagen we prachtig uitgestrekte pattyfields, passeerden we de ene legerbasis na de andere, zagen we nog niet-ontmijnde maar afgebakende gebieden en zagen we veel overblijfselen van de 30 jaar durende oorlog. Wanneer we onze vriendelijke chauffeurs Milroy en Jagath vragen om nog iets noordelijker te rijden, komen we op het meest noordelijke punt van het eiland: Point Pedro!

Nallur Kandaswamy Temple, Jaffna (Hindoeïstisch)

Gent in Sri Lanka!

Ruïnes in Jaffna

Florence Nightingale, de grondlegger van de verpleegkunde. Boek in Jaffna Public Library.

We trokken verder door naar Trincomalee, waar we het Pigeon Island National Park bezochten. Een exotisch eilandje, enkel te bereiken per boot -wil het net lukken dat het nogal ruige golven waren en we letterlijk van ons stoeltje vlogen!-, omringd door koraalriffen die we al snorkelend tussen zwartpuntvinhaaien ontdekten! Elk van ons heeft alle vier de ledematen nog, inclusief de twintig aanhangsels, dus kunnen we besluiten dat deze niet zo gevaarlijk waren.

Prachtige schelpen op het meest noordelijke punt

Een droogkast op reis!

Als volgende halte stond Arugambay op ons schema. Hét surfparadijs van Sri Lanka; maar niet voor ons… Als weinig ervaren surfers konden we de stevige golven niet bedwingen en eindigden we in het Base Hospital, met Eva aan de monitor en aan een infuus! No worries, na 500cc Glucose is ze weer helemaal de oude!

Eva & Julie, Arugambay

Veeeeeelgroetjes!

Maak kennis met Jefke, het heremietkreeftje

Van Arugambay vertrokken we nog eens voor een rit van zo’n 200 km, richting Unawatuna -met tussenstop in Dondra Head, het meest zuidelijke punt van het land-. All dressed up, telden we -met vuurwerk, toeters en een cocktail in de hand- af op het strand!

HAPPY NEW YEAR!

Het feestje -inclusief Desperados- dat erop volgde was niet mis; zeker niet met Gotye en Stromae in de remix!

Eerste foto van 2014!

2 januari namen we afscheid van de Kandy-girls en Melsiripura-aya, wat me een wrang gevoel gaf na zo’n zalige week samen! Maar opnieuw werd ik -inclusief hun beste nieuwjaarswensen- warm onthaald op de materniteit in het ziekenhuis!

Met verpleegster Gamage, op de materniteit

 Countdown naar broer en Sofie!