They're always there to hold your hand

Blij dat we terug over internet beschikken, geef ik u, beste lezer, graag mijn persoonlijke betekenis voor het woord ‘moessonregen’: moment waarop men de grijze wolk boven zich voor het eerst waarneemt en tracht de hemel te lezen en beseft dat het al te laat is om de paraplu open te doen. Desalniettemin heeft het Zuiderse tempo hier ons er niet van weerhouden, snel het juiste -en enige- knopje van de paraplu te vinden.

Eén maand op de Morawaka estates

Jammer genoeg hebben we vorige week afscheid moeten nemen van een verpleegster uit het ziekenhuis. Toch mochten ook wij getuige zijn van dit deel van de plaatselijke cultuur. Het lichaam wordt opgebaard in een witte sari. Beschermt door twee (valse) slagtanden, kunnen familie, vrienden, kennissen en niet-kennissen afscheid komen nemen. Met beide handen, plat tegen elkaar, ter hoogte van het hart en een diepe buiging toon je respect voor de overledene en wens je hem/haar een nieuw leven toe.

Twee handen, één doel

Sinds vorige week, en met dank aan manager Sampath van de Morawaka estates, weten we hoe thee wordt gemaakt. Dagelijks wordt er door een 60-tal vrouwen en mannen 60 tot 100(!) kilo aan theeblaadjes geplukt. Enkel de bovenste top is bruikbaar, en dan nog wordt deze in drie gedeeld. Hoe hoger naar de top toe, hoe kwalitatiever de thee. Van één plant kan men 16 soorten thee maken en andere producten zoals verf die gebruikt wordt voor haarkleuring, bodypaint in India, … Een 50-tal fabrieksarbeiders en vijf managers zorgen ervoor dat de theeblaadjes in negen à tien dagen thee worden, die op hun beurt in zakken van 50 kilo -afhankelijk van de vraag- en aanbodmarkt- verhandeld worden.

Wist u, beste lezer, dat één theeblaadje voor 76% uit vocht bestaat?

'Feel it, feel it', so we did

Sampath, één van de managers

Elke morgen is de haan er om me uit mijn bed te zetten en rond 7h30 vertrek ik naar het ziekenhuis. Lichaamstemperatuur van de kindjes meten, medicatie uitdelen, de tandarts assisteren, rondes doen, wonden verzorgen, nieuwgeborenen in mijn armen houden… Het vult mijn dag! Het verspreidde zich echter als een lopend vuurtje, dat ik een mankend meisje -dat ik was tegengekomen op weg naar huis- thuis had verzorgd. De volgende dag hadden alle kindjes een wondje… Toch was het de kinderlijke ‘Thank you very much!’ die mijn mini-éénuurs-privé-praktijkje kreeg, het meest hartverwarmende van de dag!

Bezoek tijdens het ontbijt

Ondertussen leerden we ook de egg-hopper kennen. Grof omschreven als een pannenkoek met opstaande randen waarin een ei wordt gebakken. Samen met een egg-roti, echt Sri Lankaanse toppers als je ’t mij vraagt!

Daily life

Hoewel ze mij hier in Morawaka al beginnen kennen -er ligt elke dag een chocomelkske in de frigo van de Dico Multi Traders- zou het aantal ogen dat zich ’s morgens ‘op die witte’ richt dat niet beamen. Daarom had ik samen met mijn buddies een Westers weekendje van doen!

Geniet ervan, kleintje!Boeddha, Maha Vishnu Devalla Temple

Met de bus van uit Matara trokken we naar Dondra Head, waar zich in de Maha Vishnu Devalla tempel onverwachts een prachtig, twaalf meter hoge Boeddhabeeld toonde. Aan de kustlijn, op het meest Zuidelijke punt van het eiland, bevond zich een witte, achthoekige vuurtoren. Via Tangalle, reisden we door naar Mulkirigala. Hier, in een prachtig groene omgeving, liggen op verschillende hoogtes enkele rotstempels. Eenmaal 200 meter steile trappen in de benen, volgden we de tip van twee locals: ‘Don’t forget to take the jungle way to the rock, once you’ve reached the upper dagoba.’ Ik ging dan maar even op prospectie, volgde de aapjes in hun natuurlijke habitat, riep mijn buddies want daar was het dan… Een wonderbaarlijk uitzicht over groene pracht!

Dancing queen

Last weekend we said ‘hi’ to a new girl, Ine. She ‘ll work together with Eva and Greet in the school. So now, our bedroom is completely filled with four beds, standing next to each other, covered under twee mosquitonets. Speaking about mosquitoes, we actually have to thank Greet to be here with us, ‘cause she’s the one the mosquitoes are in love with…

Using local transport

While sad moments happen, happy moments predominate. I wished all of you could enjoy the first Rihanna-cover-concert that has taken place at the Morawaka Tea Estate; we were (acting) fabulous!

Ri & Hanna

Because of the rice and curies for breakfast, lunch and dinner, we had to do something to encourage our bowels. So that’s why we started with the Poopoo-award. Let’s explain… Well, honestly, I think an explanation is not necessary. To still have readers in the future, I’ll save you this!

Matara

My work at the hospital involves taking ECG’s, giving rabies and tetanus vaccinations, measuring blood glucose levels, weight and length and taking blood pressure. Sometimes communication is not all of that, but together with my colleagues we’re really trying. They are friendly, downright sweet and helpful. Every day I’m learning more Sinhalese, but last week we suddenly changed roles and I taught them some Dutch!

Hard to find trash cans; how happy can you be?

Wednesday evening, doctor Ravi and his wife and daughter took us to visit a temple (somewhere between Morawaka and Deniyaya). The road was incredibly steep, but during all those years and with some music in the background, doctor Ravi had become an expert in fighting this one. We learned about Buddha, offering, praying, making wishes, …  Together they’re a very sweet couple and we really enjoyed listening to their interesting and funny stories.

Looking for some coolness... 

We spend our weekend in Matara again; but this times with almost the whole group of Belgian students! Very nice to see each other again. They spend the weekend with us; we went to Mirissa beach, a Buddhist temple and a fundraiser together. Sunday afternoon, they traveled back to Kandy! Already looking forward to see them back in December! 

Visiting Parey Dewa Temple

Furthermore, the kids guided us on a walk through the tea estate. We really enjoyed being so close to nature, seeing beautiful landscapes, discovering flowers, big leafs and animals! Beside all of these miraculous fauna and flora, we’re looking with wide spread eyes to the elegance of the children walking and running over the path full of stones, on their bare feet!

Coloured fish for dinner

-My brother told me that posting a comment on my blog is not possible. I’m trying to figure out how to fix this!-

Just keep following the heartlines on your hand

Een ziekenhuisje vol met vriendelijke, lachende mensjes; zo omschrijf ik mijn eerste week. Ik heb ondertussen mijn eerste patiënten gezien en sommigen misschien ook hun eerste blanke meisje! Het personeel is erop uit mij Sinhala te leren en om mij te helpen met al ze hebben en weten. Ook dokter Ravi en zijn vrouw doen er alles aan om me op mijn gemak te stellen. Voor een permissie, om in het ziekenhuis te mogen werken en leren, moest ik wel een trip naar Galle maken. Maar gelukkig heb ik geweldige buddies hier, die er geen probleem van maakten me hierin te vergezellen. Kortom, ik word hier in de watten gelegd!

 Een avond geen rijst, feest!

Na regen komt zonneschijn!

Onze nachten brengen we veilig door onder ons muskietennet en voor het slapengaan luisteren we naar onze trippelende huisdieren onder het dak, Mickey en Minnie gedoopt. Ik slaap hier als een roos, om 's morgens ofwel door hanen, koeien, muziek, een zingende buurman of lachende kindjes gewekt te worden. En wanneer ik dan mijn eerste pas buiten zet, hoor ik 'Good morning, teacher!'... Dat het voor Eva en Greet teacher is, maar voor mij gewoon Julie, krijg ik er nog niet in; maar die warme glimlachjes maken de start van de dag ongelofelijk gemakkelijk!

Ons huisje in Morawaka

Hoewel we heel zachtjes beginnen wennen aan het leven in Sri Lanka, werden we gisterenavond geconfronteerd met -tot nu toe- één van de zwaarste delen van wat men noemt een 'cultuurshock'. Nooit gedacht dat rijkdom en armoede zo dicht bij elkaar ligt én zich zo dicht bij ons afspeelt...

Verder vink ik volgende dieren verder aan op mijn lijstje: vuurvliegjes, pauwen, gekko's, reuzenslakken, eekhoorntjes, witte koereigers, wilde apen, kleurrijke vogels, slangen, hagedissen, kikkers en een hele resem van spinnen in alle maten!

 Wilde apen aan het ziekenhuis!

Slangetje langs de weg

Reuzenslak, zo groot als Eva haar vinger!

En eindelijk was het dan zover: de eerste Skype met mama, papa, zus en de vava! Hen zien deed me fantastisch goed en nu kan ik met een gerust hartje weer verder Sri Lanka gaan ontdekken. Instant happiness!

Now there is no holding back

Since some of my non-native friends ask me what I’m writing on my blog, the next message is in English!

After spending our last days together (boating between mangroves and seeing varans, herons and several kinds of birds, being witnesses of some heavy storms, trying to feel comfortable in the local, driven-by-hasty-drivers busses and tasting spicy food) we separated into three groups.

Greet, Eva and me went for Matara, the place where we will spend our Sun- and Mondays. We live in an apartment of Kumari and Sumedha, not far from the sea. (For me, it feels like being on a scouting camp; but I still don’t really know why…) Yesterday there was a little Sri Lankan birthday party for their daughter, who will be 15 this Wednesday. Happy birthday Janithri!

Meanwhile Sumedha, the husband, told us about the tsunami (December 2004) and the sign of receding water (so that the coral was visible) which aroused curiosity, which killed too many people in its turn.

Talking to young monks in the making, in the Buddhist Temple in Matara.

Concerning our health: we share everything about pipi and poopoo (in stories although), just to check everything is normal. And concerning things we can’t find here: I had to be sure having enough of some useful things.

Yesterday, we started our trip up to the hill of the tea estate in Morawaka. Finally arrived at our final destination! The place where we will spend our weekdays. Today, I met doctor Ravi; a friendly and helpful man. The hospital itself is ‘open’, spread out, build on a hillside and has six wards. My first working day is not decided yet, because I have to take care of some official documents. First, I was considered to get these in Galle and Matara, but that would take me hours and hours on busses. So now we’re trying to fix these using a fax. 

How to fix a bed in Morawaka: