They're always there to hold your hand

Blij dat we terug over internet beschikken, geef ik u, beste lezer, graag mijn persoonlijke betekenis voor het woord ‘moessonregen’: moment waarop men de grijze wolk boven zich voor het eerst waarneemt en tracht de hemel te lezen en beseft dat het al te laat is om de paraplu open te doen. Desalniettemin heeft het Zuiderse tempo hier ons er niet van weerhouden, snel het juiste -en enige- knopje van de paraplu te vinden.

Eén maand op de Morawaka estates

Jammer genoeg hebben we vorige week afscheid moeten nemen van een verpleegster uit het ziekenhuis. Toch mochten ook wij getuige zijn van dit deel van de plaatselijke cultuur. Het lichaam wordt opgebaard in een witte sari. Beschermt door twee (valse) slagtanden, kunnen familie, vrienden, kennissen en niet-kennissen afscheid komen nemen. Met beide handen, plat tegen elkaar, ter hoogte van het hart en een diepe buiging toon je respect voor de overledene en wens je hem/haar een nieuw leven toe.

Twee handen, één doel

Sinds vorige week, en met dank aan manager Sampath van de Morawaka estates, weten we hoe thee wordt gemaakt. Dagelijks wordt er door een 60-tal vrouwen en mannen 60 tot 100(!) kilo aan theeblaadjes geplukt. Enkel de bovenste top is bruikbaar, en dan nog wordt deze in drie gedeeld. Hoe hoger naar de top toe, hoe kwalitatiever de thee. Van één plant kan men 16 soorten thee maken en andere producten zoals verf die gebruikt wordt voor haarkleuring, bodypaint in India, … Een 50-tal fabrieksarbeiders en vijf managers zorgen ervoor dat de theeblaadjes in negen à tien dagen thee worden, die op hun beurt in zakken van 50 kilo -afhankelijk van de vraag- en aanbodmarkt- verhandeld worden.

Wist u, beste lezer, dat één theeblaadje voor 76% uit vocht bestaat?

'Feel it, feel it', so we did

Sampath, één van de managers

Elke morgen is de haan er om me uit mijn bed te zetten en rond 7h30 vertrek ik naar het ziekenhuis. Lichaamstemperatuur van de kindjes meten, medicatie uitdelen, de tandarts assisteren, rondes doen, wonden verzorgen, nieuwgeborenen in mijn armen houden… Het vult mijn dag! Het verspreidde zich echter als een lopend vuurtje, dat ik een mankend meisje -dat ik was tegengekomen op weg naar huis- thuis had verzorgd. De volgende dag hadden alle kindjes een wondje… Toch was het de kinderlijke ‘Thank you very much!’ die mijn mini-éénuurs-privé-praktijkje kreeg, het meest hartverwarmende van de dag!

Bezoek tijdens het ontbijt

Ondertussen leerden we ook de egg-hopper kennen. Grof omschreven als een pannenkoek met opstaande randen waarin een ei wordt gebakken. Samen met een egg-roti, echt Sri Lankaanse toppers als je ’t mij vraagt!

Daily life

Hoewel ze mij hier in Morawaka al beginnen kennen -er ligt elke dag een chocomelkske in de frigo van de Dico Multi Traders- zou het aantal ogen dat zich ’s morgens ‘op die witte’ richt dat niet beamen. Daarom had ik samen met mijn buddies een Westers weekendje van doen!

Geniet ervan, kleintje!Boeddha, Maha Vishnu Devalla Temple

Met de bus van uit Matara trokken we naar Dondra Head, waar zich in de Maha Vishnu Devalla tempel onverwachts een prachtig, twaalf meter hoge Boeddhabeeld toonde. Aan de kustlijn, op het meest Zuidelijke punt van het eiland, bevond zich een witte, achthoekige vuurtoren. Via Tangalle, reisden we door naar Mulkirigala. Hier, in een prachtig groene omgeving, liggen op verschillende hoogtes enkele rotstempels. Eenmaal 200 meter steile trappen in de benen, volgden we de tip van twee locals: ‘Don’t forget to take the jungle way to the rock, once you’ve reached the upper dagoba.’ Ik ging dan maar even op prospectie, volgde de aapjes in hun natuurlijke habitat, riep mijn buddies want daar was het dan… Een wonderbaarlijk uitzicht over groene pracht!